W połowie listopada br. w zagrodzie OHZ na terenie nadleśnictwa zamieszkało stado 10 szt. muflona (Ovis aries musimon).
Muflon (Ovis aries musimon). pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, ale został introdukowany w wielu miejscach Europy. Do Polski muflony sprowadzone zostały po raz pierwszy ze Słowacji w 1901 roku (według innych źródeł w1902 roku) na Dolny Śląsk, do Bielawy w Górach Sowich przez hrabię von Magnusa ówczesnego właściciela ziemskiego. Muflon jest przodkiem owcy domowej. Muflon osiąga długość do 1,2 m i wagę do 40 kg, owca jest lżejsza o jakieś 10 kg. Muflon ma silną budowę - krótką i grubą szyję oraz mocne biegi. Muflon w przeciwieństwie do zwierzyny płowej nie zrzuca rogów co roku, dorastają one w nasadzie. Ślimy tryka wyrastają z czoła, w przypadku starych osobników tworzą kształtem literę C, bądź nawet zamknięte koło. Ślimów nie posiadają w ogóle owce. Suknia muflona, jak w przypadku niemal wszystkich zwierząt, jest jaśniejsza latem i ciemniejsza zimą. Latem ma ona kolor ceglasto-brązowy, z grzbietem oraz białym lustrem i wewnętrzną, dolną stroną biegów. Starsze osobniki można łatwo poznać po tzw. siodle, czyli białej plamie, która występuje na boku tułowia. Latem ma ona siwy kolor.
Muflon wychodzi na żerowanie wieczorem i świtem, czasami w ciągu dnia, ale zawsze wybiera spokojne, nie uczęszczane tereny. Muflon jest roślinożercą, jego główny pokarm stanowią trawy, zioła, pędy krzaków i drzew, żołędzie czy bukiew. Gdy spadnie śnieg i większość pokarmu ginie pod grubą warstwa puchu muflon radzi sobie, jedząc wrzos, borówki czy mech.
Aby zapewnić zwierzętom jak najlepsze warunki i wyeliminować szkody w uprawach leśnych wydzielono dla stada powierzchnię 9 ha. Muflony (tryki i owce) zostały sprowadzone na teren nadleśnictwa z Ekologicznego Gospodarstwa Rolnego w Czelinie.