W marcu 1945 r. 10. Dywizja Pancerna SS toczyła walki w okolicach Szczecina. Mógł w nich już uczestniczyć ładowniczy szeregowy (SS-Schütze) Günther Grass. "Frundsberg" w pierwszych dniach marca 1945 r. została rozmieszczona w obszarze Płoty (Plathe)–Węgorzyno (Wangerin). II batalion 21. pułku grenadierów pancernych został chwilowo podporządkowany sztabowi 23. Dywizji Grenadierów Pancernych "Nederland" w Lubczynie (Lübzin) i dopiero później wszedł do walk na przyczółku pod Dąbiem (Altdamm). 2 marca 10. dywizjon rozpoznawczy został rozmieszczony w okolicach Nowogardu (Naugard) i Płotów z zadaniem obrony tej ostatniej miejscowości. Dzień później 22. pułk grenadierów pancernych przybył do Nowogardu. W tym czasie 10. dywizjon rozpoznawczy prowadził działania w kierunkach na Resko (Regenwalde), Dobra (Daber), Węgorzyno i Łobez (Labes). Walki na przyczółku były niezwykle zacięte. Czołgi 1. kompanii 10. pułku pancernego podczas cofania się z Goleniowa do Hornskrug (wówczas duża wieś, licząca ponad 100 posesji, dziś już nie istniejąca) zniszczyły trzy sowieckie T-34. Kolejne trzy T-34 i jeden IS-2 zostały trafione z zasadzki pod Różanką (Rosengarten).
Cechą charakterystyczną dla Goleniowa jest fakt, że w XVIII wieku, a nawet później, w 1812 roku, w mieście tym nie mieszkali żadni Żydzi. Była to sytuacja odwrotna niż ta, jaka panowała wówczas w innych miastach powiatu nowogardzkiego. Informacje na temat powstania oraz rozwoju gminy żydowskiej w Goleniowie są bardzo skąpe. Pierwsi Żydzi osiedlili się w mieście prawdopodobnie ok. 1814 roku. Można przypuszczać, że po roku 1830 do miasta przybyło ok. 30 nowych rodzin, głównie z Prus Zachodnich oraz Poznania (Posen), ponieważ już 10 lat później dane statystyczne podają, że w Goleniowie mieszkało 165 osób pochodzenia żydowskiego.